مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 فروردین 1403
چکیده
چکیده:
دگرگونی‌های ساختاری در روابط بین‌الملل پس از پایان جنگ سرد، جهان را وارد مرحله انتقالی با ویژگی‌های تازه کرده است. این تحول باعث شده تا همکاری‌های منطقه‌ای در نقاط گوناگون جهان اهمیت بیشتری پیدا کند. به‌گونه‌ای که، موفقیت در ایفای نقش مؤثر و سازنده در مناطق پیرامونی هر کشور را می‌توان مقدمه ورود موفقیت‌آمیز آن کشور در ...
بیشتر
چکیده:
دگرگونی‌های ساختاری در روابط بین‌الملل پس از پایان جنگ سرد، جهان را وارد مرحله انتقالی با ویژگی‌های تازه کرده است. این تحول باعث شده تا همکاری‌های منطقه‌ای در نقاط گوناگون جهان اهمیت بیشتری پیدا کند. به‌گونه‌ای که، موفقیت در ایفای نقش مؤثر و سازنده در مناطق پیرامونی هر کشور را می‌توان مقدمه ورود موفقیت‌آمیز آن کشور در عرصه جهانی به‌حساب آورد. درعین‌حال موفقیت در سیاست‌های منطقه‌ای نه‌تنها تابعی از تدبیر هر یک از کشورهای منطقه، بلکه مستلزم مشارکت کلیه کشورهای منطقه در فرایند منطقه‌گرایی است. منطقه‌گرایی نیز در بستر یک سامانه منطقه‌ای امکان‌پذیر است. پژوهش فوق به دنبال پاسخ به این سؤال است که چه عواملی مانع از شکل‌گیری همگرایی اقتصادی سازمان‌های منطقه‌ای از جمله اکو و آسه آن به‌عنوان یک سازمان اقتصادی منطقه‌ای کارا و مؤثر بوده است؟ به نظر می‌رسد عوامل متعددی در این ناکارآمدی مؤثر بوده‌اند که به‌طورکلی می‌توان به عوامل حقوقی ، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، سازمانی و ژئوپلیتیک اشاره نمود. این پژوهش از نوع بنیادی، تحقیقاتی و با روش کیفی، تفسیری و همچنین رویکرد توصیفی ـ تحلیلی است. فلذا با توجه به ماهیت موضوع، گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه و اینترنت صورت پذیرفته است. هدف از پژوهش فوق بررسی تطبیقی سازمان‌های منطقه‌ای فوق ذکر و تأثیر همگرایی اقتصادی در منطقه است.
